ZAALKAMPIOEN NA GOLDEN GOAL

ZAALFINALE FLORIANT BORGERHOUT/GROEN-WIT 21-22

Kian Amorgaste 5, Britt Saey 1 (Rani Meeussen), Ellen Saey, Amy Pauwels, Glenn Pauwels 7, Ruben Vergaert, Jaro Peeters 8 (Jarni Amorgaste 1), Daphne van den Bossche

Enorme opkomst van onze supporters om hun team voor de derde keer in een finale naar een overwinning te schreeuwen. Vorige week klopten we Boeckenberg in een zinderende halve finale, we konden in een bloedstollend slot toch een ticket voor vandaag bemachtigen. De derde en de vierde tegen elkaar, redelijk ongezien toch? Hier stonden we weer, voor de tweede keer tegen het Gentse Floriant dat ons twee jaar geleden nipt de loef afstak, het werd nu stilaan nu of nooit. De zenuwen waren al bijna tastbaar en de match was nog niet eens begonnen. Gelukkig was het wat frisser in de zaal tegenover vorige week, misschien wel aangenamer voor de teams. Het scheidsrechtersduo Kris Meeus en Andre Mertens wachtte de taak om deze ongetwijfeld spannende wedstrijd in goede banen te leiden.

En spannend was het al vanaf de start, Lisa Pauwels’ eerste kans botste nipt weg, Jaro kreeg wel de nul van het bord met een schot vanuit het achterveld. Veel druk op de man, Arne van Damme kon effenen 1-1. Zoals verwacht werd het zwoegen voor een kans, Kian kreeg een stip mee op een inside kans, Niels Delbeke verzuimde de zijne af te werken 2-2. Hard labeur loonde, Glenn met een ver schot en knap samenspel van de heren en Kian zette de 2-4 op het bord. Fouten werden direct afgestraft, we lieten vele kansen liggen, Floriant scoorde vlot over acht 11-7. Goed doordachte wissels van coach Erik van Brenk brachten op, Jaro mikte ons weer in de wedstrijd onder luid gejuich van ons supportersvak 11-9. Niet voor lang, we hadden het even moeilijk, we speelden de bal te rap kwijt en de Gentenaren profiteerden, Arne van Damme, Lisa Pauwels en de boomlange Lennert Impens dwongen ons ferm terug om achter de feiten te lopen en deden het blauwe vak ontploffen 14-9. Kian zoals altijd alert onder de paal, Britt en Jaro vonden ook de mand maar bij de tegenpartij leek het toch allemaal voorlopig toch iets vlotter te gaan 15-12, rust.

Sterke start van beide ploegen na de pauze, Kian en Glenn mikten raak na hard werk in de vakken. Lennert Impens benutte een vrijworp, Jaro een stip en we kwamen weer een paar keer goed weg aan de andere kant. Even windstilte, we snoepten de bal dikwijls af maar kregen hem niet door de mand, Stephanie van de Abbeele wel, Anke Meganck mikte haar ploeg weer op drie punten voorsprong 19-16,nog een kwartier te gaan. Sommige supporters, waaronder mezelf zagen het toch even weer somber in. We voerden de druk op, Jaro zette de remonte knap in, scherpschutter van het jaar Glenn bracht ons naar het kleinste verschil. Jarni, Heel sterk in de korfzone kreg het dak eraf met de gelijkmaker te scoren 19-19, nog een zenuwslopende elf minuten te gaan. Floriant liet een kans uit een vrijworp liggen en wij erg bij de pinken in verdediging nu, zenuwachtigheid en missers in het andere kamp, Kian zette ons op een veelbelovend spoor 19-20. Het werd nagelbijten, onze aanvallen werden in de kiem gesmoord, een net ingekomen Tom van Houdt en Lisa Pauwels kregen de handen van hun supporters op elkaar, nog anderhalve minuut, onze kansen gingen naast. We dachten , over en out maar Glenn kreeg de bal door de mand met nog elf seconden op de teller, niet voor hartlijders, we stevenden af op een golden goal. Floriant ging op, Nell Seys miste nipt, Jarni ving op, bal kwam in Jaro’s handen in een goede positie en met een legendarisch laatste schot schreef Jaro Pang Pang geschiedenis en deed hij zijn bijnaam alle eer aan want hij beslechte deze onwaarschijnlijk spannende strijd. We rijfden daarmee voor het eerst in eenendertig jaar het kampioenschap van de zaal binnen 21-22.

Dankjewel team, coaches Erik van Brenk en Eddy van Hoof voor dit mooie historisch moment! De traantjes vloeiden rijkelijk, ook bij de jongsten, wat een zalig moment!

Het feestje naderhand was ook navenant zalig om mee te maken en te zien, het bier droop van de toog en zelfs van de discobol, het clubhuis daverde!

Jarni Amorgaste”; Dit was een collectieve prestatie, met zeer goed spel en het uitspelen van de juiste pionnen op de juiste momenten. Het vertrouwen in iedereen heeft de winst opgeleverd’.

Coach Erik van Brenk;” Ik ben trots, zo vereerd dat ik dit mag meemaken, dit had ik niet durven dromen. Dit is gigantisch mooi voor deze groep, ze hebben zoveel finales verloren, ik gun het iedereen zo. De spelers, de aanhang, ze hadden zo een hoog acceptatieniveau, het mooiste denkbare scenario”.

Jose Dyckmans